Overlijden voorzitter Kris Peeters

Op 23 november overleed onze voorzitter Kris Peeters. Kris was de voorbije jaren de drijvende kracht achter onze club en ook degene die ons samenbracht en stimuleerde. We zullen hem missen. Het in memoriam in bijlage is dan ook een eerbetoon aan de mens Kris Peeters.

Een goede acht jaar geleden pas kwam Kris in het spoor van zijn kinderen het atletiekterrein in Ekeren verkennen. Dat hij toen als Brasschatenaar in Ekeren terechtkwam had onder meer met de familie-agenda te maken – het feit dat er training was op woensdag gaf hem en Veerle de kans om de kinderen te vergezellen, en hen te zien trainen. De familie Peeters werd al snel een trouwe aanwezige op het AAS-criterium voor de jeugd, dat voor hen ook een echte familieactiviteit was. Die betrokkenheid leidde er niet zo gek veel later toe dat hij lid werd van het kernbestuur, en in 2011 voorzitter van de kern Ekeren. Hij engageerde zich voor drie jaar – dat vond hij de gezonde manier van werken.

Als kernvoorzitter ontpopte Kris zich tot een goede luisteraar, een goede bemiddelaar, en vooral een goede motivator – hij werkte zelf mee aan zowat alles wat er in de club te doen was – wedstrijden organiseren, materiaal beheren, de piste opkuisen, de jeugdfuif organiseren, prijzen aankopen, sponsors zoeken, draaiboeken opstellen voor organisaties, informatiebrochures ineensteken voor atleten– en hij deed het met een aanstekelijk enthousiasme. Hij was ook aanwezig op bijna elke training, om te horen wat er leefde bij atleten, trainers en ouders. In alle drukte bleef hij ook van de sportieve prestaties van zijn kinderen genieten, en was hij hun trouwste supporter op allerlei kampioenschappen en Bekers van Vlaanderen. Toen zijn eerste termijn van drie jaar voorbij was, waren we allemaal blij dat hij er nog een paar jaartjes bij wou doen. Hij gaf toen al wel te kennen dat hij het iets rustiger wou aanpakken, en dat hij hoopte dat andere medewerkers een aantal dingen zouden trekken.

Van in het begin had Kris ook oog voor de werking van het overkoepelende geheel, Break, en begon hij heen en weer te pendelen tussen de vergaderingen van de kernbesturen. Hij lag mee aan de basis van een aantal overkoepelende werkgroepen – zo deed hij als zelfbewust digibeet toch mee aan de websitewerkgroep, en zorgde hij voor overleg tussen de joggersgroepen. Hij was het die de samenwerking opnieuw op de rails zette, en toen Walter Dobbels, die Break vele jaren had rechtgehouden als voorzitter, ermee stopte, was Kris de logische opvolger. Opnieuw stelde hij voor om dit voor een periode van drie jaar te doen, en dan de fakkel door te geven. Hij heeft die termijn niet mogen volmaken, want iets meer dan een jaar later kreeg hij zijn diagnose.

Maar ook tijdens dit laatste half jaar probeerde Kris erbij te zijn als zijn toestand dat toeliet: hij kwam langs op training, hij was erbij op de eerste zomerwedstrijden, probeerde te helpen waar hij kon, en genoot ervan als alles goed draaide. We zagen hem vermageren, en af en toe moest hij verstek laten gaan, maar hij bleef optimistisch vooruitkijken en ons allen stimuleren.

We zullen ons Kris herinneren om zijn luisterend oor, zijn aanstekelijk enthousiasme, zijn optimisme. We zijn hem dankbaar voor de vele uren die hij in deze club heeft geïnvesteerd. We zullen nog vaak aan hem terugdenken als we vergaderen, voorbereiden, opruimen, supporteren of gewoon op de club komen – hij zal gemist worden.